Verskeie prikkelbare blaasmedisyne is beskikbaar om ‘n ooraktiewe blaas te behandel. In die meeste gevalle is dit sogenaamde anticholinergika. Dit verminder die simptome effektief, maar dit kan aansienlike newe-effekte meebring. Die keuse van geskikte prikkelbare blaasmedisyne moet dus in noue konsultasie met die terapeutiese doelstellings van die pasiënt geskied. Lees hier oor prikkelbare medisyne vir die blaas.
Effek van anticholinergika
Geneesmiddelterapie word dikwels voorgeskryf tesame met die opleiding en opleiding van die blaas. Dikwels kom as prikkelbare blaasmedisyne voor anticholinergiese gebruik word, wat die senuwees wat verantwoordelik is vir die irriterende simptome, belemmer. Dit word gedoen deur sekere dokplekke (reseptore) vir die sender (sender) asetielcholien te blokkeer.
Die doeltreffendheid en effek daarvan hang af van die spesifisiteit van die blokkering van die verlangde dokterreine. Hierdie reseptore is regdeur die liggaam geleë. Die urineblaas bevat die reseptore subtipes M2 en M3. Bo alles moet die M3-reseptor geblokkeer word om die blaasspiere te belemmer. As die prikkelbare blaasmedisyne egter ook op ander subtipes van die reseptor reageer, kan dit tot (beduidende) newe-effekte lei.
Newe-effekte en interaksies
In die konteks van die voorskryf van anticholinergika, is dit belangrik om medikasie wat parallel geneem word te ondersoek vir moontlike interaksies en gevolge van die prikkelbare blaasmedikasie.
Basies kan die inname van anticholinergika geassosieer word met ‘n aantal newe-effekte. Dit kan veral die oë, die spysverteringskanaal en die sentrale senuweestelsel beïnvloed. Pasiënte kla veral van droë mond en oog en hardlywigheid. Die kognitiewe funksie kan ook beïnvloed word, wat veral belangrik is by ouer pasiënte. Die newe-effekte kom voor afhangende van die gebruikte voorbereiding. Lyers kan ook hierdie prikkelbare blaasmedikasie staak.
In plaas daarvan om die medikasie wat geïntimideer word deur die newe-effekte af te weer, moet u eerder die gesprek met sy dokter soek. Dit kan moontlik oorskakel na ‘n ander voorbereiding. Nadat die middel gestaak is, verdwyn die newe-effekte gewoonlik. Daar is ook ‘n aantal kontraindikasies vir die gebruik van anticholinergika. Die prikkelbare blaasmedisyne moet nie vir gloukoom, spysverteringskanaal vernou of urienretensie gebruik word nie.
Die keuse van die regte anticholinergikum
Daar is verskillende preparate uit die groep anticholinergika, wat gekies kan word na gelang van die simptome en bekende newe-effekte. Oksibutinien en tolterodien kom veral voor – dit het relatief min newe-effekte. Oxybutyinin kan nie net as ‘n tablet gebruik word nie, maar ook as ‘n pleister. Die gebruik van hierdie sogenaamde transdermale pleister het aansienlik minder newe-effekte. Die voorbereiding darifenacin is veral spesifiek vir reseptorblokkade op die blaas. Trospiumchloried word hoofsaaklik gebruik om newe-effekte van die sentrale senuweestelsel te voorkom. Die meerderheid van hierdie prikkelbare blaasmedisyne moet selfs net een keer per dag geneem word.
In die algemeen word anticholinergika gebruik as prikkelbare blaasterapie. Ongeveer 60 tot 75 persent van diegene wat geraak word, ervaar verligting van hierdie prikkelbare blaasterapie. As die effek nie voorkom nie, kan die dosis verhoog word.
Plaaslike estrogeenterapie
By sommige vroue is die simptome van prikkelbare blase te wyte aan ‘n gebrek aan estrogeen, veral na die aanvang van die menopouse. By hulle is gewoonlik ‘n sogenaamde plaaslike estrogenisasie uitgevoer. Dit word gewoonlik as ‘n room of salf-estrogenen plaaslik in die vagina ingebring. Dit moet versterk word met permanente gebruik, die elastisiteit van die bekkenbodem. In vergelyking met placebo, is daar getoon dat vroue met ‘n ooraktiewe blaas hierby baat vind. As alternatief kan estrogeen ook in die vorm van tablette (sistemies) voorsien word.
Ander prikkelbare blaasmedisyne
Ander prikkelbare blaasmedisyne is die Beta-3 agoniste (Mirabegron). Anders as anticholinergika, stimuleer hulle reseptore vir norepinefrien. Hierdie stimulasie veroorsaak dat die blaasspiere belemmer word – dit bekamp inkontinensie. Die newe-effekte moet effens laer wees as die anticholinergika.
Toon die irriterende blaas–Na ses weke van behandeling moet speen probeer word. Indien nodig, kan die terapie ook in oorleg voortgesit word.
As die simptome nie verbeter nie ondanks prikkelbare blaasmedikasie, is daar al ‘n paar jaar ‘n nuwe metode van behandeling: die inspuiting van Botox. Die neurotoksien werk plaaslik op die senuwees van die blaas en help om ongeregverdigde urinering te onderdruk. Die duur van so ‘n inspuiting is egter beperk tot ses maande. Nietemin ervaar pasiënte dikwels ‘n merkbare verbetering in hul lewensgehalte. Klop nie een van die prikkelbare blaas–dwelms Neuromodulasie of ‘n tempo van die blaas kan ook oorweeg word.